"Litlu verður Vöggur feginn" er stundum sagt og eitt er víst að það sem við álítum að sé okkar helsta gleði í lífinu er gjarna það sem brennir okkur upp seinna. Textinn fjallar soldið um einelti og þau hálmstrá sem við grípum í þegar við verðum undir í lífinu. Lagið sem er eftir þorra er nokkurra ára gamalt var hugsað upphaflega á annan vetvang og hefur því ekki verið á prógrammi Hundslappadrífu fyrr en nú og er eitt af þessum flottu rólegu lögum sem Þorri er svo flínkur í að semja. Keli. Hamingjan Hamingjan birtist í harðsoðnum eggjum, hökkuðum rollum, pulsu og kók. Lítill í hjarta og læðist með veggjum, var laminn í skóla og pissaði í brók. Hamingjan kemur í hlaupkenndum sósum, handfylli af rófum, saft út á graut. Það er dimmt niðri í vinnu, ég dansa ekki á rósum djöflarnir hlæja og kalla mig naut. Hamingjan leynist í heilsteiktum fiski hákarli á pinna, kollu af bjór. Stelpurnar flissa af stútfullum diski, það stríða mér börnin og hlæja í kór. Hamingjan dafnar í helling af pasta, hrökkbrauði norsku, ískaldri mjólk. Ég mjakast upp tröppur, mæðunni kasta, meinlega glottir þetta kaldlynda fólk. Hamingjan gerjast í hamflettum gæsum, hringlaga snúðum, spræti og ís. Það er einmanna sál er vindarnir væs´um vonleysið stjórnar og dagurinn rís. til baka