Ég hef í gegnum tíðina, komið mér upp skoðun á hinu sérÍslenska fyrirbæri
Einstæðum mæðrum og hvernig þær hafa myndað mafíu sem ræður alltof
miklu á þessu landi og gætið að ykkur ungu menn, ef þið lendið í einstæðri
sem hlustar á disco þá eruð þið í hættu staddir

Textinn þessi er saminn eftir einhverja pöbbadvölina þar sem mér fannst
allar þessar kellingar sogast að mönnum með fimmþúsundkall í veskinu
sama hvernig þeir litu út eða hvað þeir væru gamlir.
Lagið var nokkuð lengi að þróast en endaði svona.

KELI


Vögguvísa í blokkaríbúð

Sofnaðu unginn minn, ofurrótt,
í örmum mér í kvöld.
Mamma þín ætlar út í nótt,
uppstríluð og köld.

Hún mamma þín ætlar í markað að spá,
fyrir menn á stórum bar.
Og trúlega heldur´ún hægt að fá,
hamingjuna þar.

Komdu nú barnið og kúrðu svona,
kveddu daginn í sátt.
Hún mamma þín hittir menn sem að vona,
mikinn að fiska drátt.

Og nýlegi pabbinn mun nóttinni eyða,
en nenn´ekki að vera kyrr,
Á morgun sérðu svo mömmu reiða
og miklu blankari en fyrr.

Liggðu nú anginn, þú lærir snemma
að ljótir eru menn.
Falleg hún mamma fór að hremma,
þann fullkomna og leitar enn.

Hann á að eiga haug af krónum,
húsbréf og ungbörnin að dá.
Samt endar hún alltaf á djöfulsins dónum,
sem draugfúlir stökkva ´enni frá.

Sofðu barnið og blessi þig allt,
og bjart þegar verðurðu stór.
Lífið hjá mömmu er meðlagsstríð valt,
mæða og vorkunnarkór.

Liggðu ef hún heldur að lánist vel,
leit sem ekkert gaf.
Það þarf víst að hafa þykka skel
tilað þrauka lífið af.

til baka